ผู้นั่งมองน้ำตา
**********************...

ผู้นั่งมองน้ำตา
*************************

ครั้งแรกที่พบกับความไม่แน่นอน
เธอเรียกชื่อมันว่าความเสียใจ
ครั้งต่อมา
เธอเรียกชื่อมันว่าความผิดหวัง
เมื่อเจอบ่อยเข้า
เธอเรียกชื่อมันว่าเคราะห์ร้าย
เมื่อเธอพบกับมันจนชาชิน
เธอจึงเรียกชื่อมันด้วยนามอันแท้จริง
ว่าความไม่แน่นอน

เมื่อถึงวันนั้น
สิ่งที่เธอทำมิใช่การนั่งอมทุกข์
มิใช่การตะเกียกตะกายหลีกหนีออกไปจากความผิดหวัง
มิใช่การปลอบใจตัวเองด้วยเรื่องเคราะห์กรรม
หากเป็นการน้อมหัวยอมรับ
ทุกความไม่แน่นอนที่เกิดขึ้น

แยกจาก แตกสลาย พังทลาย สิ้นสูญ

หากมันเป็นเรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญ คนสำคัญ
ใช่ว่าเธอจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้
เธอจะร้องไห้กับความไม่แน่นอนนั้น
เหมือนเช่นที่เคยร้อง

ทว่า-น้ำตาขณะนี้เป็นฤดูฝนที่เธอมิได้ปฏิเสธ
ซึ่งต่างกันเหลือเกินกับในอดีต
ที่เธอเคยวิ่งหนีความเปียกปอนจากฤดูฝน
ต่างกันเหลือเกินที่รัก

ฤดูฝนย่อมวนเวียนกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่คราวนี้เธอจะเป็นผู้นั่งมองน้ำตาที่ไหลลงมา
หาใช่ผู้วิ่งหนีความเปียกปอนผู้ล้มเหลว

ผ่านม่านน้ำตา...
เธอมองเห็นความไม่แน่นอนของภายนอก
ที่ส่งผลให้ข้างในไม่แน่นอนเช่นกัน
เมื่อข้างนอกเปลี่ยนแปลง ข้างในย่อมสั่นไหว

ความมั่นคง มั่นใจ เป็นเพียงภาวะชั่วคราว
ความไม่แน่นอนต่างหากที่เป็นภาวะถาวร

ฝนที่เราวิ่งหนีนั้นแลดูเป็นปัญหา
แต่ฝนที่เรานั่งดูกลับมิใช่ปัญหา
เป็นเพียงความไม่แน่นอน

เมื่อเธอสามารถนั่งดูความไม่แน่นอนที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้
ฤดูฝนก็เป็นเพียงหนึ่งช่วงเวลา
ก่อนแดดจ้าจะปรากฏ

หากเธอสามารถอยู่กับความไม่แน่นอนได้
การแยกจาก แตกสลาย พังทลาย สิ้นสูญ
เธอจะกลัวฝนน้อยลง

ฝนยังคงตกลงมาในเวลาที่มันต้องตก
แต่เมื่อเธอเผชิญกับมันด้วยหัวใจที่ปราศจากความกลัว
ฝน...ก็เป็นเพียงรูปธรรมหนึ่งของความไม่แน่นอน

แล้วเราก็ต้องแยกจากกันอีกครั้ง
เราเสียน้ำตาเท่าเดิม
แต่เศร้าน้อยลง

ความไม่แน่นอนจึงมิใช่ความเศร้าโดยตัวมันเอง
ผ่านม่านน้ำตาหลายหน
เธอจึงเรียกมันด้วยนามอันแท้จริง
มิใช่ความเสียใจ ความผิดหวัง หรือเคราะห์ร้าย
เป็นเพียงความไม่แน่นอน

ส่วนความเศร้านั้นเราเป็นผู้สร้างขึ้น.
Who sit and look at tears
*************************

First time meeting uncertainty
She called his name regret
Next time.
She called it a disappointment.
When I see you often.
She called his name doom
When you meet it until cha get used to it
So she called his name by true name
That uncertain

When it comes to that day
What you do is not suffering.
It's not to get away from disappointment.
Not to comfort yourself with adversity.
If it's a bow down, accept
Every uncertainty that happens

Separate from broken, falling apart.

If it's important, important, important people.
It's not that you can hold your tears.
She will cry with that uncertainty
Like I used to sing

But - tears are now a rainy season that you don't deny.
Which is so different than in the past.
That you used to run away from the wet season
So different baby

Rainy season comes back again and over again
But this time she will sit and watch tears coming down
Not the one who runs away from the wet, the failed.

Through The Curtain of tears...
She sees the uncertainty of the outside.
That resulted in uncertain inside as well.
When the outside changes, the inside can shake.

Stability, confidence is only temporary.
Uncertainty is permanent condition

The rain we run away from is a problem.
But the rain we sit and watch is not a problem.
Just uncertainty

When she can sit and watch the uncertainty that happens in front of you
Rainy season is just one moment
Before the sun appears.

If you can live with uncertainty
Separation from broken, falling apart.
She will be less afraid of rain

It's still raining just in time it has to rain
But when you face it with a heart without fear
Rain... is just a concrete of uncertainty.

Then we have to separate again
We lost the same tears.
But less sad

Uncertainty is not sadness by itself.
Through The Curtain of tears so many times
So she called it by true name
Not regret, disappointment or doom
Just uncertainty

As for sadness, we are the creator.Translated

---